Co na jawie to we śnie...

Na jawie.
Wczoraj o 22 dzwonek do drzwi. Gwałtownie podnoszę głowę znad laptopa i...czekam.

"Tomek?"

Nie podejmuję słuchawki  domofonu.
Powtórzy się?

Nie.

 Pewnie ktoś się pomylił...



W moim śnie : budzę się, wchodzę do pokoju a tam w znajomej pozie, z okularami na nosie i swoim pomarańczowym laptopem na kolanach siedzi Tomek. Tu stop klatka.


Dużo o nim myślę, to dlatego. Z fazy złości weszłam w smutek i ogromny niepokój o Niego.

Trochę mi przykro, że po prostu odszedł, zostawił mnie i nie walczy. Z drugiej strony wiem, że byłoby znacznie trudniej. Kobiece rozkminy, prawda? "Chce i boi się"...ech

Brak mi Go.Pomimo,że nasze bycie razem było bardzo bardzo trudne. Pełne wyrzeczeń.Ciągłych ludzkich spojrzeń. Wielu rzeczy nie mogliśmy robić (spacery, wyjazdy, chociaż rowerowe).

Żałoba trwa...
Niech ewoluuje.